„Nieoczywiste” wystawa pro memoria Marka Górnego
12 marca w Powiatowej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Brzesku otwarto wystawę pro memoria Marka Górnego – krakowskiego artysty, grafika, malarza, rzeźbiarza i architekta wnętrz. Inicjatorką zorganizowania ekspozycji jest żona zmarłego artysty – Iwona, która od momentu jego odejścia dba, aby pamięć o jego pracy nie została zatracona. To właśnie ona opowiadała o jego twórczości i rozwoju artystycznym.
Wystawa nosi tytuł „Nieoczywiste”, ponieważ prezentuje prace z różnych okresów twórczości Marka Górnego, ukazując różnorodność podejmowanych tematów, zmieniającą się atmosferę obrazów. W ramach ekspozycji zgromadzono m.in. prace z cyklu „Wnętrza”, „Scerfa d’Uana”, „Martwa natura mieszczańska”, „Surofony” oraz obrazy poplenerowe z południa Europy.
Otwarcie wystawy zostało wzbogacone występem skrzypaczki Karoliny Kotry, która wykonała utwory mistrzów muzyki m.in. Bacha, Bethovena.
Ekspozycję można oglądać do 14 maja w godzinach pracy biblioteki.
MAREK GÓRNY – artysta grafik, malarz, rzeźbiarz, architekt wnętrz. Urodzony 19 kwietnia 1964 r. w Krakowie. Zmarł 27 lutego 2016 r., pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Ukończył z wyróżnieniem Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie na kierunku Wystawiennictwo. Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Grafiki. Dyplom z wyróżnieniem otrzymał w Pracowni Wklęsłodruku u prof. Andrzeja Pietscha. Aneks do dyplomu realizował w Pracowni Malarstwa u prof. Zbysława Maciejewskiego (1985–1990). Artysta uprawiał przede wszystkim malarstwo, ale także rzeźbę, grafikę projektową. Projektował wnętrza i detale architektoniczne. Kolekcją jego prac zarządza żona Iwona Górny.
Artysta po studiach porzucił grafikę warsztatową na rzecz malarstwa. Znany jest przede wszystkim z martwych natur mieszczańskich. W jego twórczości można zauważyć tzw. okresy. Nawiązywał w swojej sztuce do artystów młodopolskich, dbał o estetykę i warsztat, nie chciał szokować ani uspołeczniać, uważał, że sztuka powinna być „wolna” i piękna. Co pewien czas porzucał martwą naturę, malował abstrakcje, plenery, architekturę, by znowu powrócić do mieszczańskich wnętrz. Ostatnie lata jego pracy twórczej to mocne w barwach malarstwo plenerowe, obrazy, w których czujemy żar słońca, powiew wiatru, błogi cień. Wydaje się, że coraz częściej sięgał po kolory jasne, energetyczne. Uwielbiał światło południa Europy – plenery w Toskanii, Hiszpanii, Francji, Turcji (starożytnej Grecji), na wyspach greckich – widać to w światłocieniach. Jego dzieła są w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą. Do bardziej znanych prac rzeźbiarskich dostępnych publicznie należą „Globus” na Dworcu Głównym PKP w Krakowie oraz tablica na Kasprowym Wierchu (po prawej od wyjścia z kolejki) poświęcona ks. W. Gadowskiemu, twórcy Orlej Perci.
—
PiMBP w Brzesku
