W sobotę 21 maja 2022 r. w kościele parafialnym w Lubczy miały miejsce święcenia diakonatu sześciu alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Jednym z nowych diakonów jest pochodzący Maszkienic (Gmina Dębno) Gabriel Matras.
Galeria zdjęć / Tarnowski Gość Niedzielny <==
Święceń pierwszego stopnia udzielił tarnowski biskup pomocniczy ks. biskup Stanisław Salaterski. Święcenia przyjęli diakoni: Seweryn Poręba z Mogilna, Adrian Heretyk z Lubczy, Mateusz Skowron z Czarnej, Krystian Janiczek z Tuchowa, Gabriel Matras z Maszkienic i Patryk Pajor z Grybowa.
W homilii bp Stanisław Salaterski przypomniał anegdotę, którą zanotował w swojej książce kard. Sarah.
– Pewien ksiądz opowiadał, że jako seminarzysta pomagał z polecenia biskupa w parafii. Ludzie znali go i mówili do niego po imieniu. Proboszcz to akceptował. Ale po święceniach diakonatu proboszcz pouczył wiernych, że od teraz mają dodawać określenie „ksiądz” lub „ojciec”. Gdy ten twierdził, że to zbędne wytłumaczył: „Od święceń nie jesteś już tylko wiernym. Jesteś szafarzem Boga i Kościoła” – przytaczał bp Stanisław.
– Będziecie już nie tylko wiernymi, ale szafarzami Boga i Kościoła w świecie, do którego Bóg was posyła jak uczniów w dzisiejszym pierwszym czytaniu. Posłuszeństwo Duchowi Świętemu, nauczaniu Kościoła, biskupowi, sprawia, że jesteście tam, gdzie jesteście najbardziej potrzebni, gdzie wasza obecność i świadectwo wyda najlepsze owoce. Tak jak Paweł Barnaba i inni z pierwszego czytania. Mieli inne pomysły, ale zaufali Panu Bogu i Kościół, który budowali swym posłuszeństwem, trwa przez wieki – mówił kaznodzieja.
Czym jest diakonat?
Diakonat swoimi początkami sięga czasów apostolskich. O święceniach pierwszych diakonów czytamy już w Dziejach Apostolskich. Pierwsi diakoni wyświęceni przez Apostołów stali się pomocnikami prezbiterów, których Chrystus postał, aby głosili Jego słowo.
Zasadniczym obowiązkiem diakonów w pierwotnym Kościele była służba Chrystusowi żyjącemu w biednych, chorych, cierpiących, potrzebujących pomocy. Obecnie Kościół zleca diakonom głoszenie Słowa Bożego, troskę o Eucharystię i dzieło chrześcijańskiego miłosierdzia. Na mocy święceń Diakonatu diakoni będą więc mogli przewodniczyć publicznej modlitwie Kościoła, udzielać w sposób uroczysty sakramentu Chrztu Świętego, prowadzić pogrzeby, błogosławić, głosić naukę Bożą poprzez homilie, kazania i katechezę. Jako słudzy Najświętszego Sakramentu, będą asystowali przy Mszy świętej, udzielali Komunii Świętej i zanosili wiatyk do chorych.
Kandydaci do diakonatu poprzez dar święceń wchodzą w szeregi duchowieństwa Kościoła. Jednakże święcenia diakonatu, to nie tylko przyjęcie urzędów i przywilejów, ale także ofiary, jaką młodzi kandydaci do kapłaństwa składają Bogu: zobowiązania do celibatu, czyli do bezżeństwa i doskonałej czystości, zobowiązania do posłuszeństwa władzy kościelnej oraz zobowiązania do modlitwy brewiarzowej.
—
foto: Gość
IB / Tarnowski Gość Niedzielny
